هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، به زیبایی‌های ظاهری و فریبندگی‌های دنیوی می‌پردازد و تأثیرات آن بر روح و روان انسان را بررسی می‌کند. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تصاویر زیبا، مانند چشم آهوی مشکین و بتخانه چین، به توصیف جذابیت‌های گذرا و گاه فریبنده دنیا می‌پردازد. همچنین، او از تلخی‌های زندگی و ناپایداری هوس‌ها سخن می‌گوید و بر اهمیت صبر و شکرگزاری تأکید می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و نقد اجتماعی موجود در متن، برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است چالش‌برانگیز باشد.

غزل شمارهٔ ۲۵۶۵

خط غزال چشم را آهوی مشکین می کند
چهره های ساده را بتخانه چین می کند

در گلستانی که چشم بلبلان بیدار نیست
پای خواب آلود کار دست گلچین می کند

نیست یک ساعت هوس را تاب خودداری فزون
این ستمگر آفرین را زود نفرین می کند

گر کند در دادن تشریف، شیرین کوتهی
تیشه را از خون خود فرهاد رنگین می کند

می توان دیدن زکشتی اضطراب بحر را
حسن طوفان بیشتر در خانه زین می کند

شکوه کردن از حیات تلخ، کافر نعمتی است
خواب را شیرینی افسانه سنگین می کند

سینه شیرین کلامان در غبار غم خوش است
طوطیان را صافی آیینه خودبین می کند

می کشد در خاکدان جسم، خواری جان پاک
باده تا در خم بود از خشت بالین می کند

این نگاه آشنارویی که من دیدم ازو
زود صائب خلق را بیگانه از دین می کند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۶۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۵۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.