تیشه را از خون خود فرهاد رنگین می کند
زهر غیرت مرگ را در کام شیرین می کند

در چراغ گرمخونی رحم چون روغن کند
شمع از بال و پر پروانه بالین می کند

بس که ترسیده است چشم غنچه از غارتگران
بال بلبل را خیال دست گلچین می کند

خار خار اشتیاق گوشه دستار او
خار در پیراهن گلهای رنگین می کند

تا نهادی پا به عزم سیر بر چشم رکاب
عشرت روی زمین را خانه زین می کند

عرش و کرسی معنی در پیش پا افتاده ای است
چون به وقت فکر صائب دست بالین می کند