هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از روحیه سرکش و مقاوم خود سخن می‌گوید. او خود را با عناصری مانند دریا، چراغ، و می مقایسه‌ می‌کند که علی‌رغم تلاش دیگران برای خاموش یا کنترل کردنش، همچنان پرشور و زنده می‌ماند. او تأکید می‌کند که حتی اگر فراموش شود یا مورد بی‌توجهی قرار گیرد، باز هم تأثیر خود را بر جهان خواهد گذاشت. شاعر از بی‌قراری و تلاش خود برای رسیدن به جایگاهی والا سخن می‌گوید و در نهایت بیان می‌کند که مانند شمعی نیست که به راحتی خاموش شود.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر، همچنین استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده، درک کامل این متن را برای مخاطبان زیر 16 سال دشوار می‌سازد. این شعر更适合 افرادی که از بلوغ فکری و تجربه کافی برای درک مفاهیم انتزاعی برخوردارند.

غزل شمارهٔ ۲۵۹۴

من نه آن دریای پرشورم که خس پوشم کنند
یا به گفتار خنک دلسرد از جوشم کنند

از فروغ مهر تابان زندگی گیرم زسر
چون چراغ ماه اگر صدبار خاموشم کنند

شور من حق نمک بسیار دارد بر جهان
دشمن چشمند اگر مردم فراموشم کنند

می مرا بیخود نمی سازد، مگر سیمین بران
شیر مست از پرتو صبح بناگوشم کنند

در می روشن رگ تلخی شود رگهای خواب
پنبه مینا اگر از پنبه گوشم کنند

سالها شد پیچ و تاب بیقراری می زنم
تا مگر چون رشته با گوهر هم آغوشم کنند

چون چراغ روز نوری نیست در سیما مرا
آن زمان گردد دلم روشن که خاموشم کنند

مصرع برجسته ام دیوان موجودات را
زود می آیم به خاطر گر فراموشم کنند

آسمان صائب عبث خم در خم من کرده است
من نه آن شمعم که پنهان زیر سرپوشم کنند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۹۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۵۹۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.