هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات عشق، عرفان، قناعت، و رنج‌های زندگی می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند پروانه و شمع، خورشید رخساران، و روز محشر استفاده می‌کند تا احساسات عمیق انسانی و مفاهیم فلسفی را بیان کند. همچنین، به اهمیت صحبت با افراد نیک‌سیرت و تأثیر آن در زندگی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۲۵۹۷

هر کجا خوبان چراغ دلبری بر می کنند
شمع را پروانه، آتش را سمندر می کنند

عشق را با ناتوانان التفات دیگرست
فربه انصافان شکار صید لاغر می کنند

آه ازین خورشید رخساران که از تردامنی
از گریبان دگر هر صبح سر برمی کنند

غافلان را عمر در امروز و فردا می رود
عارفان امروز را فردای محشر می کنند

نامه پردازان در ایام فراق دوستان
با کدامین دست و دل یارب قلم سر می کنند

در زمین پاک خرسندی قناعت پیشگان
خاک می لیسند و استغنا به شکر می کنند

هوشیاران را غم ایام می سازد زبون
درد نوشان زود غم را خاک بر سر می کنند

پخته شو تا روز محشر ایمن از دوزخ شوی
ورنه عود خام را در کار مجمر می کنند

صحبت دریادلان صائب بهار رحمت است
موم را در یک نفس این قوم عنبر می کنند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۵۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.