هوش مصنوعی: این متن به موضوعاتی مانند تجرد، دنیاگریزی، عشق، جوانمردی، دوراندیشی، و دیوانگی می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند بخشش، طغیان نفس، و ارزش‌های اخلاقی سخن می‌گوید و به نقد کوته‌اندیشی و پوچ‌بافی می‌پردازد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات انتقادی و تمثیل‌های به کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۲۶۰۵

کی به ارباب تجرد مال دنیا می دهند؟
آب از سرچشمه سوزن به عیسی می دهند

کیست تا سیراب سازد این سفال خشک را؟
چون به گوهر قطره آبی زدریا می دهند

با زبردستی جوانمردان میدان وجود
خاکمال دشمن از راه مدارا می دهند

می دهند از کف به سیم قلب ماه مصر را
کوته اندیشان که دین خود به دنیا می دهند

دوربینانی که آگاهند از طغیان نفس
در شکست خویش کی فرصت به اعدامی دهند؟

پوچ مغزانی که بر گفتار می آرند زور
خرمن خود را به دست بادپیما می دهند

رتبه دیوانگی گر نیست بالاتر زعقل
داغ سودا را چرا بر فرق سرجا می دهند؟

گوشه گیران ایمن از آسیب شهرت نیستند
گر به کوه قاف پشت خود چو عنقا می دهند

شهر صائب بر شکوه عشق تنگی می کند
زین سبب دیوانگان را سر به صحرا می دهند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۰۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.