هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از صائب تبریزی، به موضوعاتی مانند عشق، زیبایی، آزادگی، و کمال انسانی می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند قمری، سرو، لیلی و مجنون، و میخانه، مفاهیم عمیق عشق و رنج‌های آن را بیان می‌کند. همچنین، به مسائلی مانند حرص، طمع، و ارزش آزادی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از اشارات مانند میخانه و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا نامناسب باشد.

غزل شمارهٔ ۲۷۲۰

از نظربازان کمال حسن افزون می شود
از فشار طوق قمری سرو موزون می شود

نشکند هرگز خمار آتش از اشک کباب
عشق کی سیراب از دلهای پرخون می شود؟

نیست ممکن یافتن مضمون خط یار را
خوبی خط پرده رخسار مضمون می شود

برنمی آید به ناز بی نیازیهای عشق
ورنه لیلی همچو آهو رام مجنون می شود

از خمار زندگی هرگز نگردد روی زرد
خون هر کس رزق آن لبهای میگون می شود

طوق احسان برنتابد خاطر آزدگان
پاک گوهر از بخیلان بیش ممنون می شود

نیست در میخانه تحصیل کمال ازراه درس
هر که چون خم خالی از خود شد فلاطون می شود

می فزاید رغبت صیاد را دام و کمند
از وفور مال، حرص جاه افزون می شود

از دل پرخون شکایت صائب از انصاف نیست
می شود دریای رحمت دل چو پر خون می شود
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۱۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.