هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از خواننده می‌خواهد تا از دنیای مادی و منزل‌های گذرا عبور کند و به سوی دریای معانی و گوهرهای گران‌بها حرکت کند. شاعر توصیه می‌کند که از استیصال و تعلقات دنیوی رها شده و به دنبال یاران پریده برود. همچنین، از خواننده می‌خواهد که از آب و گل (دنیای مادی) پر فرو شده و سبک‌بار شود. در نهایت، شاعر به خواننده توصیه می‌کند که از شمس (خورشید) به عنوان نمادی از تغییرات و تحولات زندگی درس بگیرد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. مفاهیمی مانند رهایی از تعلقات دنیوی و حرکت به سوی معانی عمیق، برای نوجوانان کم‌سن‌وسال ممکن است دشوار و نامفهوم باشد.
غزل شمارهٔ ۲۸۷۳
رو رو ای جانِ سَبُک خیزِ غَریبِ سَفَری
سویِ دریایِ مَعانی، که گرامی گُهَری
بَرگُذشتی زِبَسی مَنْزِل اگر یادت هست
مَکُن اِسْتیزه کَزین مَصْطَبه هم بَرگُذَری
پَر فُرو شوی ازین آب و گِل و باش سَبُک
پِیِ یارانِ پَریده، چه کُنی که نَپَری
هین سَبو بِشْکَن و در جویْ رو ای آبِ حَیات
پیشِ هر کوزه شِکَن چند کُنی کاسه گَری
زین سَرِ کوه چو سیلابْ سویِ دریا رو
که ازین کوه نَیایَد تَنِ کَس را کَمَری
بس کُن از شَمس مَبُر نه به غروب و نه شُروق
که ازو گَهْ چو هِلالیّ و گَهی چون قَمَری
سویِ دریایِ مَعانی، که گرامی گُهَری
بَرگُذشتی زِبَسی مَنْزِل اگر یادت هست
مَکُن اِسْتیزه کَزین مَصْطَبه هم بَرگُذَری
پَر فُرو شوی ازین آب و گِل و باش سَبُک
پِیِ یارانِ پَریده، چه کُنی که نَپَری
هین سَبو بِشْکَن و در جویْ رو ای آبِ حَیات
پیشِ هر کوزه شِکَن چند کُنی کاسه گَری
زین سَرِ کوه چو سیلابْ سویِ دریا رو
که ازین کوه نَیایَد تَنِ کَس را کَمَری
بس کُن از شَمس مَبُر نه به غروب و نه شُروق
که ازو گَهْ چو هِلالیّ و گَهی چون قَمَری
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۷۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
