هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از زیبایی و ویژگی‌های منحصر به فرد یک شخص یا شیء خاص صحبت می‌کند و آن را با عناصر طبیعی مانند سنگ، طلا، درخت و سبزه مقایسه می‌کند. او بیان می‌کند که این شخص یا شیء به حدی زیبا و خاص است که حتی طبیعت نیز در مقابل آن محو می‌شود و هیچ عقلی نمی‌تواند آن را انکار کند.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عمیق و استعاری است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از تشبیهات و مفاهیم انتزاعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد که معمولاً در سنین بالاتر وجود دارد.
غزل شمارهٔ ۲۸۷۵
نی، تو شکلی دِگَری، سنگ نباشی تو، زَری
سنگ هم بویْ بَرَد نیز که زیبا گُهَری
دلْ نَهادم که به همسایگی‌اَت خانه کُنم
که بَسی نادر و سَبز و تَر و عالی شَجَری
سَبزه‌ها جُمله دَرین سَبزیِ تو مَحو شوند
من چه گویم؟ که تَریِّ تو نَمانَد به تَری
گرچه چون شیر و شِکَر با همه آمیخته‌یی
هیچ عقلی نَپَذیرد زِتو که زین نَفَری
سنگ هم بویْ بَرَد نیز که زیبا گُهَری
دلْ نَهادم که به همسایگی‌اَت خانه کُنم
که بَسی نادر و سَبز و تَر و عالی شَجَری
سَبزه‌ها جُمله دَرین سَبزیِ تو مَحو شوند
من چه گویم؟ که تَریِّ تو نَمانَد به تَری
گرچه چون شیر و شِکَر با همه آمیخته‌یی
هیچ عقلی نَپَذیرد زِتو که زین نَفَری
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۷۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸۷۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
