هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی به موضوعاتی مانند ناپایداری دنیا، بی‌ثباتی زندگی، و هشدار درباره غفلت از حقایق هستی می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر گویا مانند سیل حوادث، آسیای آسمان، و برگ خزان، به خواننده یادآوری می‌کند که دنیا گذراست و نباید فریب ظواهر را خورد. همچنین، او از ریا و تظاهر زاهدان انتقاد می‌کند و بر اهمیت توجه به حقایق والای زندگی تأکید دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات انتقادی و نمادین ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.

غزل شمارهٔ ۲۸۶۴

به احسان خانه از سیل حوادث رسته می گردد
در بی خیر در اندک زمانی بسته می گردد

تو از کوتاه بینی می کنی اندیشه روزی
وگرنه آسیای آسمان پیوسته می گردد

مشودرهم زسختیهای دوران چون سبک مغزان
که سنگ آخر نصیب پسته لب بسته می گردد

مکن دل را به رنگ و بو پریشان چون هوسناکان
که از گردآوری برگ خزان گلدسته می گردد

منه پیش ره ارباب حاجت چوب ای غافل
که از دربان در ارباب دولت بسته می گردد

تو می سازی زغفلت گرم جای خود، نمی بینی
که چرخ از کهکشان اینجامیان بربسته می گردد

به تسبیح ریای زاهدان از ره مرو صائب
که چندین دام مکر اینجا عنان بگسسته می گردد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۶۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.