هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات عشق، محبت، رنج، امید و ناامیدی، و همچنین مفاهیم فلسفی و اخلاقی مانند بخشش و آزادی می‌پردازد. شاعر از تضادها و پارادوکس‌های زندگی سخن می‌گوید، مانند تبدیل دل نرم به سنگی سخت، یا شادی بلبلان از خنده‌های گل. همچنین، اشاره‌ای به مفاهیم معنوی مانند آب زندگی و یتیمی دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عاطفی است که درک آن‌ها ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد. همچنین، برخی از مضامین مانند رنج و ناامیدی ممکن است برای گروه‌های سنی پایین نامناسب باشد.

غزل شمارهٔ ۳۰۰۲

محبت حسن را سرگرم در بیداد می سازد
دل چون موم را سنگین تر از فولاد می سازد

به صد امید دل دادم به دست او، ندانستم
که مصحف راز شوخی طفل کاغذ باد می سازد

به آب زندگی شوید غبار از خویش، تردستی
که دیوار یتیمی را چو خضرآباد می سازد

مشو ای دشمن جانها زحال کشتگان غافل
که گل از خنده روح بلبلان را شاد می سازد

نگردد مرغ زیرک از کمینگاه بلاغافل
به خواب از خود مرا غافل کجا صیاد می سازد؟

شعار حسن تمکین، شیوه عشق است بیتابی
ترا چون گل خموشی و مرا فریاد می سازد

پس از کشتن مرا بردار از خاک ای سبک جولان
که گرد دامن این ویرانه را آباد می سازد

نباشد چون بخیل از بخل خود بیش از کرم ممنون؟
که در هر رد سایل بنده ای آزاد می سازد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۰۰۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۰۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.