هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، شاعر بزرگ سبک هندی، به موضوعاتی مانند عشق، دوستی، فقر معنوی، و ارزش‌های اخلاقی می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، تأثیرات منفی مانند کینه و غرور را نقد می‌کند و بر اهمیت حفظ ارزش‌های انسانی و اخلاقی تأکید دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اشارات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۳۰۱۵

خمار باده مهر دوستان را کینه می سازد
کدورت صبح شنبه را شب آدینه می سازد

غباری از لباس فقر بر دل نیست صوفی را
به روی تازه به با خرقه پشمینه می سازد

رخش از حلقه خط می کند پیدا نظربازان
چه طوطیها زموم سبز این آیینه می سازد

ندارد نشأه سرجوش درد عالم امکان
مرا جان تازه یاد مردم پیشینه می سازد

صدف را دل دو نیم از گوهر دریا شکوهم شد
مرا از دیده ها مستور کی گنجینه می سازد؟

به نسبت آشنایی کن که با ناجنس پیوستن
ترا با خوش قماشی در نظرها پینه می سازد

به آسانی قدم بر اوج عزت می نهد صائب
گرانقدری که از حفظ مراتب زینه می سازد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۰۱۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۰۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.