هوش مصنوعی:
این شعر از عشق، زیبایی طبیعت، وصف یار، و مستی و شوریدگی سخن می‌گوید. شاعر از بازگشت بهار، شکوفه‌ها، و زیبایی‌های طبیعت مانند گل‌ها و عطرها یاد می‌کند. همچنین، از عشق و ایمان، و تأثیر آن بر قلب و روح انسان سخن می‌گوید. شعر با توصیف وحدت وجود و برتری عشق بر همه چیز به پایان می‌رسد.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم پیچیده‌تر ادبی و فلسفی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد.
غزل شمارهٔ ۲۹۱۰
باز گردد عاقِبَت این دَر، بلی
رو نِمایَد یارِ سیمین بَر، بلی
ساقیِ ما یادِ این مَستان کُند
بارِ دیگر با میْ و ساغَر، بلی
نوبَهارِ حُسن آید سویِ باغ
بِشْکُفَد آن شاخه‌‌هایِ تَر، بلی
طاق‌‌هایِ سَبز چون بَندَد چَمَن
جُفت گَردد وَرْد و نیلوفر، بلی
دامَنِ پُرخاک و خاشاکِ زمین
پُر شود از مُشک و از عَنْبَر، بلی
آن بَرِ سیمین و این رویِ چو زَر
اَنْدَرآمیزند سیم و زَر، بلی
این سَرِ مَخْمورِ اندیشه پَرَست
مَست گَردد زان میِ اَحْمَر، بلی
این دو چَشمِ اَشکْبارِ نوحه گَر
روشنی یابَد از آن مَنْظَر، بلی
گوش‌ها که حَلقه در گوشِ وِیْ است
حَلقه‌ها یابَند از آن زَرگَر، بلی
شاهِدِ جانْ چون شهادت عَرضه کرد
یابَد ایمانْ این دلِ کافَر، بلی
چون بُراقِ عشقْ از گَردون رَسید
وارَهَد عیسیِّ جانْ زین خَر، بلی
جُملهٔ خَلْقِ جهانْ در یک کَس است
او بُوَد از صد جهان بهتر، بلی
من خَمُش کردم، وَلیکِن در دِلَم
تا اَبَد رویَد نِی و شِکَّر، بلی
رو نِمایَد یارِ سیمین بَر، بلی
ساقیِ ما یادِ این مَستان کُند
بارِ دیگر با میْ و ساغَر، بلی
نوبَهارِ حُسن آید سویِ باغ
بِشْکُفَد آن شاخه‌‌هایِ تَر، بلی
طاق‌‌هایِ سَبز چون بَندَد چَمَن
جُفت گَردد وَرْد و نیلوفر، بلی
دامَنِ پُرخاک و خاشاکِ زمین
پُر شود از مُشک و از عَنْبَر، بلی
آن بَرِ سیمین و این رویِ چو زَر
اَنْدَرآمیزند سیم و زَر، بلی
این سَرِ مَخْمورِ اندیشه پَرَست
مَست گَردد زان میِ اَحْمَر، بلی
این دو چَشمِ اَشکْبارِ نوحه گَر
روشنی یابَد از آن مَنْظَر، بلی
گوش‌ها که حَلقه در گوشِ وِیْ است
حَلقه‌ها یابَند از آن زَرگَر، بلی
شاهِدِ جانْ چون شهادت عَرضه کرد
یابَد ایمانْ این دلِ کافَر، بلی
چون بُراقِ عشقْ از گَردون رَسید
وارَهَد عیسیِّ جانْ زین خَر، بلی
جُملهٔ خَلْقِ جهانْ در یک کَس است
او بُوَد از صد جهان بهتر، بلی
من خَمُش کردم، وَلیکِن در دِلَم
تا اَبَد رویَد نِی و شِکَّر، بلی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
۱۳۸۶
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۹۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۹۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
