کدامین آتشین سیما به این ویرانه می آید؟
که از دیوار و در بوی پر پروانه می آید

مرا این خونبها بس از شهیدان کان بلای جان
به طوف خاک من با شیشه و پیمانه می آید

کف خاکستر من امشب آتش زیر پا دارد
همانا شمع بر بالین این پروانه می آید

چنان از خلوت آیینه می آید به کیفیت
که پنداری صبوحی کرده از میخانه می آید!

به دریا سینه خم را غلط کرده است پنداری
که ابر نوبهار امروز خوش مستانه می آید

چنان از مشرب من کفر و دین یکرنگ شد با هم
که از تسبیح بوی صندل بتخانه می آید

اگر سنگ ملامت این سبکروحی نفرماید
که دیگر بی تکلف بر سر دیوانه می آید؟

مبادا هیچ کس را پست دیوار اینقدر یارب
ز هرجا سیل برخیزد به این ویرانه می آید

زگفت و گوی ناصح پنبه چون در گوش نگذارم؟
به مغزم بوی خواب مرگ ازین افسانه می آید

تعجب نیست گر جان رفت با تیرش زتن بیرون
که با مهمان برون از خانه صاحبخانه می آید

سبک برخیز ای خار ملامت از سر راهم
که کار سیل از زنجیر این دیوانه می آید

چنان از باده توحید سرگرمم درین گلشن
که خار و گل به چشم من به یک دندانه می آید

صدای شیر بود آواز نی زین پیش در گوشم
کنون از نی به گوشم نعره شیرانه می آید

اگر بر کلبه من جغد را صائب گذار افتد
به جان بی نفس بیرون ازین غمخانه می آید

«صائب تبریزی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir