هوش مصنوعی:
این شعر بهار را به عنوان نماد زندگی، شادی و زیبایی توصیف می‌کند. شاعر از بهار به عنوان منبع الهام و شور و شوق یاد می‌کند و آن را با عناصری مانند خورشید، ماه و گنج‌های طبیعی مقایسه می‌کند. همچنین، شمس تبریزی به عنوان نماد عشق و مستی معنوی معرفی می‌شود.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
غزل شمارهٔ ۲۹۲۰
ای بهارِ سَبز و تَر، شاد آمدی
وِیْ نِگارِ سیم بَر، شاد آمدی
دَرفَکَندی در سَر و جانْ فِتْنه‌یی
ای حَیاتِ جان و سَر، شاد آمدی
دَرفَکَن اَنْدَر دِماغ مَرد و زن
صد هزاران شور و شَر، شاد آمدی
از بَرِ سیمینِ تو کارم زَر است
ای بَلایِ سیم و زَر، شاد آمدی
پایِ خود بر تارَکِ خورشید نِهْ
ای تو خورشید و قَمَر، شاد آمدی
لَعْل گوید از میانِ کانْ تو را
سویِ آن کوه و کَمَر، شاد آمدی
شَمسِ تبریزی که عالَم از رُخَت
هست مَست و بی‌خَبَر، شاد آمدی
وِیْ نِگارِ سیم بَر، شاد آمدی
دَرفَکَندی در سَر و جانْ فِتْنه‌یی
ای حَیاتِ جان و سَر، شاد آمدی
دَرفَکَن اَنْدَر دِماغ مَرد و زن
صد هزاران شور و شَر، شاد آمدی
از بَرِ سیمینِ تو کارم زَر است
ای بَلایِ سیم و زَر، شاد آمدی
پایِ خود بر تارَکِ خورشید نِهْ
ای تو خورشید و قَمَر، شاد آمدی
لَعْل گوید از میانِ کانْ تو را
سویِ آن کوه و کَمَر، شاد آمدی
شَمسِ تبریزی که عالَم از رُخَت
هست مَست و بی‌خَبَر، شاد آمدی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۹۱۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۹۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
