ای بهارِ سَبز و تَر، شاد آمدی
وِیْ نِگارِ سیم بَر، شاد آمدی

دَرفَکَندی در سَر و جانْ فِتْنه‌یی
ای حَیاتِ جان و سَر، شاد آمدی

دَرفَکَن اَنْدَر دِماغ مَرد و زن
صد هزاران شور و شَر، شاد آمدی

از بَرِ سیمینِ تو کارم زَر است
ای بَلایِ سیم و زَر، شاد آمدی

پایِ خود بر تارَکِ خورشید نِهْ
ای تو خورشید و قَمَر، شاد آمدی

لَعْل گوید از میانِ کانْ تو را
سویِ آن کوه و کَمَر، شاد آمدی

شَمسِ تبریزی که عالَم از رُخَت
هست مَست و بی‌خَبَر، شاد آمدی