زِ کجا آمده‌یی، می‌دانی؟
زِ میانِ حَرَم سُبحانی

یاد کُن، هیچ به یادت آید
آن مَقاماتِ خوشِ روحانی؟

پس فراموش شُدَسْتَت آن‌ها
لاجَرَم خیره و سَرگردانی

جانْ فُروشی به یکی مُشتی خاک
این چه بَیع است بدین اَرْزانی؟

بازدِهْ خاک و بِدان قیمتِ خود
نی غُلامی، مَلِکی، سُلطانی

جِهَتِ تو زِ فَلَک آمده‌اند
خوب رویانِ خوشِ پنهانی