هوش مصنوعی: این متن شعری است که مضامینی مانند عشق، رنج، تقدیر، طبیعت و حکمت را در بر می‌گیرد. شاعر از تشنگی و سوختگی عاشقان، قدرت عشق و جنون، حکمت‌های زندگی و ناپایداری دنیا سخن می‌گوید. همچنین، اشاراتی به مفاهیمی مانند خودبینی، خواب و بیداری، و تأثیرگذاری حالات درونی بر بیرون دارد.
رده سنی: 16+ این متن دارای مضامین عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند رنج عشق و تقدیر نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد تا به درستی درک شود.

غزل شمارهٔ ۳۳۱۲

تشنگان حال جگر سوختگان می دانند
خبر از تشنه ما ریگ بیابان دارد

شورش عشق و جنون را ز دل صائب پرس
روی دریا خبر از سیلی طوفان دارد

مرکز از دایره انگشتر فرمان دارد
مور در خانه خود حکم سلیمان دارد

می توان یافت ز عنوان که چه در مکتوب است
پا منه بر در آن خانه که دربان دارد

می کند خنده گل جلوه آغوش وداع
تا که دیگر سر تاراج گلستان دارد؟

اگر افتادن ما خاستنی خواهد داشت
سقف افلاک خطرهای نمایان دارد

پایه ناز دو بالا شود از خودبینی
شبنم آن به که ز گل آینه پنهان دارد

نکند زخم زبان بیخبران را بیدار
پای خوابیده چه پروای مغیلان دارد؟

هرکه را گوشه ای از وسعت مشرب دادند
گر همه مور بود ملک سلیمان دارد

خبر از خنده سوفار ندارد پیکان
چه اثر در دل غمگین لب خندان دارد؟

روز ما تیره ز اندیشه فردا شده است
خواب ما را غم تعبیر پریشان دارد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۳۱۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۳۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.