هوش مصنوعی:
این متن شعری با مضامین اخلاقی و فلسفی است که بر ناپایداری دنیا، بی‌وفایی دوستان هوس‌باز، و بی‌فایده بودن حرص و هوس تأکید دارد. شاعر توصیه می‌کند که از آرزوهای طولانی و دوستی‌های سطحی پرهیز شود، زیرا زندگی همیشه مطابق میل همه پیش نمی‌رود و برخی نعمت‌ها ارزش فداکاری ندارند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق فلسفی و اخلاقی موجود در متن برای درک و تحلیل، به بلوغ فکری و تجربهٔ زندگی نیاز دارد. نوجوانان زیر 16 سال ممکن است در فهم برخی اشارات و کنایه‌های شعر دچار مشکل شوند.
غزل شمارهٔ ۳۳۵۷
دامن دولت دنیا نتوان سخت گرفت
سایه بال هما را به قفس نتوان کرد
اینقدر کز تو دلی چند بود شاد، بس است
زندگانی به مراد همه کس نتوان کرد
شرر کذب به یک چشم زدن می میرد
تکیه بر دوستی اهل هوس نتوان کرد
نعمتی نیست که چشمی نبود در پی آن
ترک وصل شکر از بهر مگس نتوان کرد
صائب از طول امل دست هوس کوته دار
که در این دام به جز صید مگس نتوان کرد
بیش ازین پیروی حرص و هوس نتوان کرد
همعنانی به سگ هرزه مرس نتوان کرد
سایه بال هما را به قفس نتوان کرد
اینقدر کز تو دلی چند بود شاد، بس است
زندگانی به مراد همه کس نتوان کرد
شرر کذب به یک چشم زدن می میرد
تکیه بر دوستی اهل هوس نتوان کرد
نعمتی نیست که چشمی نبود در پی آن
ترک وصل شکر از بهر مگس نتوان کرد
صائب از طول امل دست هوس کوته دار
که در این دام به جز صید مگس نتوان کرد
بیش ازین پیروی حرص و هوس نتوان کرد
همعنانی به سگ هرزه مرس نتوان کرد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۳۵۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۳۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
