هوش مصنوعی:
این شعر از صائب تبریزی، شاعر سبک هندی، به موضوع عشق و تأثیرات عمیق آن بر دل و روح انسان می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر بدیع و تشبیهات زیبا، مانند لرزش دل، لرزش مور بر خرمن، و لرزش دل عیسی بر سر سوزن، حالات عاشقانه و اضطراب ناشی از عشق را به تصویر می‌کشد. او از عناصری مانند موی میان، زلف، خال لب، و نظربازیها برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از صنایع ادپی پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات عرفانی و فلسفی موجود در متن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک کامل دارد.
غزل شمارهٔ ۳۳۹۵
چه میان است که دایم چو دل من لرزد
اینقدر مور مگر بر سر خرمن لرزد؟
عجبی نیست ز تأثیر نظربازیها
که دل چشمه خورشید به روزن لرزد
سخن از موی میان و سر زلفش مکنید
مپسندید کز این بیش دل من لرزد
دانه ام خال لب کشت شد از سوختگی
در زمینی که دل برق به خرمن لرزد
تنگ چشمی اگر (از) خاک چنین گیرد اوج
دل عیسی به سر سوزن آهن لرزد
لرزش مردم عالم به سر دین و دل است
دل صائب به سر طره پرفن لرزد
اینقدر مور مگر بر سر خرمن لرزد؟
عجبی نیست ز تأثیر نظربازیها
که دل چشمه خورشید به روزن لرزد
سخن از موی میان و سر زلفش مکنید
مپسندید کز این بیش دل من لرزد
دانه ام خال لب کشت شد از سوختگی
در زمینی که دل برق به خرمن لرزد
تنگ چشمی اگر (از) خاک چنین گیرد اوج
دل عیسی به سر سوزن آهن لرزد
لرزش مردم عالم به سر دین و دل است
دل صائب به سر طره پرفن لرزد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۳۹۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۳۹۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
