هوش مصنوعی:
این متن به موضوع فریب و حیله‌گری می‌پردازد و از زبان شاعر بیان می‌شود که چگونه فریب‌کاران با ترفندهای شیرین، افراد مختلف را فریب می‌دهند. شاعر به نمونه‌هایی از فریب در تاریخ اشاره می‌کند و در نهایت به این نتیجه می‌رسد که حتی فریب‌کاران نیز ممکن است خود فریب بخورند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و اخلاقی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند فریب و حیله‌گری ممکن است برای سنین پایین‌تر مناسب نباشد.
غزل شمارهٔ ۲۹۴۵
ای حیله‌هات شیرین، تا کِی مرا فَریبی؟
آن را که مِلْک کردی، دیگر چرا فَریبی؟
امّا چو جُمله عالَم، مُلْکِ تو است کُلّی
بیرون زِ مُلْکَتِ خود، دیگر کِه را فَریبی؟
داوود را فَریبی، در دامِ مُلْک و دولت
وَایّوب را دگرگونْ اَنْدَر بَلا فَریبی
آن را به دانه بُردی، وین را به دامْ بُردی
آن دامْ دانه شُد چون تو خوش لِقا فَریبی
فرعونْ عالَمی را بِفْریبَد و نَدانَد
کان خایِنِ دَغا را، هم در دَغا فَریبی
ای کمترین فَریبَت، صد خون بَهایِ صیدان
ای پُربَها که او را تو بی‌بَها فَریبی
ای دل خدا کسی را دانی چه سان فَریبَد؟
آخِر تو جُمله گان را خود از خدا فَریبی
آن را که مِلْک کردی، دیگر چرا فَریبی؟
امّا چو جُمله عالَم، مُلْکِ تو است کُلّی
بیرون زِ مُلْکَتِ خود، دیگر کِه را فَریبی؟
داوود را فَریبی، در دامِ مُلْک و دولت
وَایّوب را دگرگونْ اَنْدَر بَلا فَریبی
آن را به دانه بُردی، وین را به دامْ بُردی
آن دامْ دانه شُد چون تو خوش لِقا فَریبی
فرعونْ عالَمی را بِفْریبَد و نَدانَد
کان خایِنِ دَغا را، هم در دَغا فَریبی
ای کمترین فَریبَت، صد خون بَهایِ صیدان
ای پُربَها که او را تو بی‌بَها فَریبی
ای دل خدا کسی را دانی چه سان فَریبَد؟
آخِر تو جُمله گان را خود از خدا فَریبی
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۹۴۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۹۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
