هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات عشق، رنج، خاکساری، و ناپایداری زندگی می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند آب، آتش، خاک، و مرغان گرفتار برای بیان احساسات عمیق و فلسفی خود استفاده کرده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند رنج و ناپایداری زندگی نیاز به بلوغ فکری دارند.

غزل شمارهٔ ۳۵۷۴

می شود آب روان چون به رگ تاک رود
صرفه آب در آن است که در خاک رود

همه شب گرد دل سوختگان می گردی
کس ندیدم که در آتش چو تو بیباک رود

گرد گشتیم و بلندست همان پایه ما
خاکساری علمی نیست که در خاک رود

خشک شد چشمه شمشیر ز سرگرمی من
تا ازین شعله آتش چه به فتراک رود

چشمه عشق به دریای کرم پیوسته است
نظر عشق به هرکس که فتد پاک رود

حال مرغان گرفتار چه خواهد بودن؟
در مقامی که قفس با دل صد چاک رود

حیف و صد حیف که در عالم امکان صائب
گوشه ای نیست که کس با دل غمناک رود
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۵۷۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۵۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.