هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که به موضوعات عشق، صبر، انتظار و امید می‌پردازد. شاعر از عشق حقیقی سخن می‌گوید و آن را از عشق‌های سطحی و زودگذر متمایز می‌کند. همچنین، به مفاهیمی مانند دل‌سوختگی، انتظار نجاتدهنده و امید به آینده اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۳۶۳۴

دعوی عشق ز هر بوالهوسی می آید
دست بر سر زدن از هر مگسی می آید

اوست غواص که گوهر به آرد، ورنه
سیر این بحر ز هر خار و خسی می آید

از دل خسته من گر خبری می گیری
برسان آینه را تا نفسی می آید

زاهد از صید دل عام نشاطی دارد
عنکبوتی ز شکار مگسی می آید

چه شتاب است که ایام بهاران دارد
که ز هر غنچه صدای جرسی می آید

تند شد بوی دل سوخته مشتاقان
می توان یافت که آتش نفسی می آید

ای سپند از لب خود مهر خموشی بردار
که عجب آتش فریادرسی می آید

چه بود عالم ایجاد، که صحرای جنون
از دل تنگ به چشمم قفسی می آید

صائب این آن غزل حافظ شیراز که گفت
مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۶۳۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۶۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.