هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، به بیان احساسات عاشقانه، ناامیدی‌ها و رنج‌های عشق می‌پردازد. شاعر از وعده‌های دروغین معشوق، بی‌توجهی‌های او و درد دل‌های خود سخن می‌گوید. همچنین، اشاراتی به مفاهیم عرفانی و معنوی مانند بت‌پرستی و نام خدا دارد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.

غزل شمارهٔ ۳۶۵۵

غیر کی پیش تو پیغام مرا می گوید؟
غرض آلود کجا حرف بجا می گوید؟

وعده هایی که ز عشاق نهان می داری
یک به یک را گره بند قبا می گوید

باده تلخ کجا، حوصله مور کجا؟
به دو دشنام دگر غیر دعا می گوید

صحبت خوش نفسان می برد از دل تنگی
غنچه درد دل خود را به صبا می گوید

گوش ناز تو گران است، وگرنه سر زلف
موبمو حال پریشان مرا می گوید

پر ز پنبه است ترا گوش چو مینا، ورنه
همه شب پیر خرابات صلا می گوید

جمع کن خاطر از آیینه که آن روشندل
آنچه در روی تو گوید ز قفا می گوید

تو گرانخواب همان می روی از راه برون
جرس قافله هرچند درآ می گوید

گر به محراب دو ابروی تو اندازد چشم
بت پرست از ته دل نام خدا می گوید

اگر اقبال کنی، حال من سوخته را
خط جدا، خال جدا، زلف جدا می گوید

برندارم سر خود از قدم او صائب
هرکه بی پرده به من عیب مرا می گوید
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۶۵۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۶۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.