هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از زیبایی‌های طبیعت و عشق سخن می‌گوید. شاعر از نوای نای دولت، شادی جهانیان، و عشق به معشوق صحبت می‌کند. او خود را در برابر عظمت معشوق کوچک و ناچیز می‌بیند و از شور و حال عاشقی سخن می‌گوید.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم عمیق نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
غزل شمارهٔ ۲۹۶۷
آمد زِ نایِ دولت، بارِ دِگَر نَوایی
ای جان بِزَن تو دستی، وِیْ دل بِکوب پایی
تابان شُده‌ست کانی، خندان شُده جهانی
آراسته‌ست خوانی، دَر می‌رَسَد صَلایی
بر بویِ نوبهاری، بر رویِ سَبزه زاری
در عشقِ خوش عِذاری، ما مَست و هایِ هایی
او بَحْر و ما سَحابی، او گَنج و ما خَرابی
در نورِ آفتابی، ما هَمچو ذَرّه‌هایی
شوریده‌ام، مُعافَم، بُگْذار تا بِلافَم
مَهْ را فروشِکافَم، با نورِ مُصطَفایی
ای جان بِزَن تو دستی، وِیْ دل بِکوب پایی
تابان شُده‌ست کانی، خندان شُده جهانی
آراسته‌ست خوانی، دَر می‌رَسَد صَلایی
بر بویِ نوبهاری، بر رویِ سَبزه زاری
در عشقِ خوش عِذاری، ما مَست و هایِ هایی
او بَحْر و ما سَحابی، او گَنج و ما خَرابی
در نورِ آفتابی، ما هَمچو ذَرّه‌هایی
شوریده‌ام، مُعافَم، بُگْذار تا بِلافَم
مَهْ را فروشِکافَم، با نورِ مُصطَفایی
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۹۶۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۹۶۸
نظرها و حاشیه ها
ناشناس
۱۴۰۲/۱۰/۲۵ ۱۹:۰۳
سلام لطفاً ترتیبی بدهید که وقتی مراجعه به سایت شما می‌نماییم بتوانیم با نوشتن شماره غزل آنرا بیابیم ممنونم
