۲۱۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۷۲۴

اگر چه قامت سرو اعتدال را دارد
کجا نزاکت آن نونهال را دارد؟

ز رستخیز خزان رنگ را نمی بازد
دعای من به دو دست آن نهال را دارد

نه شبنمیم که بالین ز برگ گل سازیم
سر بریده ما زیر بال را دارد

بهار رفت و خزان آب زد بر آتش گل
هنوز بلبل ما قیل و قال را دارد

هلاک شیوه انصاف می شود صائب
همین بس است که او این کمال را دارد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۷۲۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۷۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.