بغیر خط که ز رخسار یار برخیزد
که دیده است ز آتش غبار برخیزد؟

چنین که من شده ام پا شکسته، هیهات است
که گرد من ز ره انتظار برخیزد

اگر به سبزه خوابیده بگذری چون آب
به پیش پای تو بی اختیار برخیزد

فتد ز سیلی باد خزان به خاک چو برگ
ز خاک هرچه به فصل بهار برخیزد

چنین که گرد حوادث ز هم نمی گسلد
چسان ز آینه دل غبار برخیزد؟

مرا ز خواب گران قد خم برانگیزد
ز زیر تیغ اگر کوهسار برخیزد

مدار دست ز دامان بیخودی صائب
که هرکه مست فتد هوشیار برخیزد