هوش مصنوعی: این شعر به موضوعاتی مانند عشق، انتظار، ناامیدی، و تفاوت‌های بین افراد می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند عشق الهی، حرص و طمع، و بی‌توجهی دیگران نسبت به نیازهای انسان صحبت می‌کند. همچنین، به نقد رفتارهای سطحی و بی‌مغز در جامعه اشاره دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات انتقادی و اجتماعی نیاز به درک بالاتری از روابط انسانی دارند.

غزل شمارهٔ ۳۸۳۰

ترا که روی به خلق است از خدا چه رسد؟
به پشت آینه پیداست کز صفا چه رسد

نه زلف شانه کند نه به چشم سرمه کشد
به خود نمی رسد آن شوخ تا به ما چه رسد!

دویدن است ز نعمت نصیب چشم حریص
ز دانه غیر تردد به آسیا چه رسد؟

ز شبنم است مهیا هزار دیده شور
ازین بهار به مرغان بینوا چه رسد؟

ز حرف مردم بیگانه گوش می گیرم
به آشنا و سخنهای آشنا چه رسد

به چشم خیره خورشید آب می گردد
به دیده من ازان آتشین لقا چه رسد؟

ز چشم منتظران تا به مصر یک دام است
ز بوی پیرهن آخر به چشم ما چه رسد؟

ز عشق قسمت زاهد کلام بی مغزی است
بغیر کاه ز خرمن به کهربا چه رسد؟

رساند کسب هوا خانه حباب به آب
به مغز پوچ تو تا صائب از هوا چه رسد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۸۲۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۸۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.