هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی به موضوعاتی مانند عشق، امید، رنج‌های زندگی، و فلسفه‌ی وجودی انسان می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تصاویر زیبا، احساسات عمیق انسانی را بیان می‌کند و به مفاهیمی مانند گذرایی عمر، ارزش سکوت و بیان، و انتظار برای بهبودی اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و نیاز به تجربه‌ی زندگی بیشتری دارد. همچنین، برخی از اشارات مانند گذرایی عمر و رنج‌های زندگی ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا ناخوشایند باشد.

غزل شمارهٔ ۳۸۶۰

زبستگی دل آگاه شادمان باشد
که لال را ز ده انگشت ترجمان باشد

شکسته پایی من برفلک گران باشد
پیاده هر که رودبار کاروان باشد

قدم برون منه از خودکه تیر کجرفتار
همان به است که در خانه کمان باشد

درین دوهفته که گل گرم محمل آرایی است
کسی چه در پی تعمیر آشیان باشد

و فابه وعده نمودن خوش است پیش از وقت
که ماه سی شبه بردیده ها گران باشد

زبان شکوه ما نیست شمع هر مجلس
چو سنگ آتش مادر جگر نهان باشد

برون ز عالم گل عشق را خیابانهاست
که سرو کوته آن عمر جاودان باشد

نتیجه نفس گرم عندلیبان است
که عمر شبنم گستاخ یک زمان باشد

امید هست خدامهربان شود صائب
طبیب اگر به من خسته سرگران باشد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۸۵۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۸۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.