خزان رسید وگل افشانی بهار نماند
به دست بوسه فریب چمن نگار نماند

چنان غبار خط آن صفحه عذار گرفت
که جای حاشیه زلف برکنار نماند

ز خوشه چینی این چهره های گندم گون
سفید را به نظر یک جو اعتبار نماند

ز نغمه سنجی داود گوش می گیرند
فغان که نغمه شناسی درین دیار نماند

ز پیش آتش خویش چگونه بگریزم
مرا که قوت پرواز یک شرار نماند

خموشیم اثر شکر نیست چون صائب
دماغ شکوه ام از اهل روزگار نماند