هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از زیبایی‌ها، عشق، وصف معشوق، و مفاهیم عرفانی مانند فنا و بقا سخن می‌گوید. شاعر از چشم‌های زیبا، عشق سوزان، و مفاهیم عالی مانند دولت و شفا صحبت می‌کند. همچنین، به مفاهیم فلسفی مانند گردش چرخ و فنا در عشق اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از زبان شعری و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد.

غزل شمارهٔ ۲۹۸۵

مَهْ طَلْعَتیّ و شُهره قَبایی بِدیده‌یی
خوبیّ و آتشیّ و بَلایی بِدیده‌یی

چَشمی که مَست تَر کُند از صد هزار میْ
چَشمی لَطیف تَر زِ صَبایی بِدیده‌یی

دولت شِفاست مَر همه را، وَزْ هوایِ او
دولت پِی‌اَش دَوان کِه شِفایی بِدیده‌یی؟

سایه‌یْ هُماست فِتْنهٔ شاهان و این هُما
جویایِ شاه، تا که هُمایی بِدیده‌یی

ای چَرخ راست گو که دَرین گَردش آنچُنان
خورشیدرو و ماه لِقایی بِدیده‌یی؟

ای دل فَنا شُدی تو دَرین عشق، یا مَگَر
در عینِ این فَنا تو بَقایی بِدیده‌یی

هر گِریه خنده جویَد و امروز خنده‌ها
با چَشمِ لابه گَر که بُکایی بِدیده‌یی؟

جان را وَباست هَجْرِ تو سوزانِ آن لَطَف
مُهْلِک تَر از فِراقْ وَبایی بِدیده‌یی؟

تو خاکِ آن جَفا شُده‌یی وین گِزاف نیست
در زیرِ این جَفا، تو وَفایی بِدیده‌یی

شاهی شنیده‌یی چو خداوندْ شَمسِ دین؟
تبریز مِثلِ شاه، تو جایی بِدیده‌یی؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۹۸۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۹۸۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.