۲۷۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۸۹۷

موحدان که به لیل ونهار ساخته اند
به یاد زلف ورخ آن نگار ساخته اند

به اشک دل خوش ازان روی لاله رنگ کنند
به این گلاب ازان گلعذار ساخته اند

ز لاله زار تجلی ستاره سوختگان
چو لاله با جگر داغدار ساخته اند

گشاده اند جگرتشنگان دهان طمع
زبس عقیق ترا آبدار ساخته اند

به وصل زلف ورخ او رسیدن آسان نیست
کلید گنج ز دندان مار ساخته اند

به هیچ حیله به آغوش در نمی آیی
مگر ترا زنسیم بهار ساخته اند

به رنگ شبنم گل برزمین نمی مانند
کسان که آینه را بی غبار ساخته اند

توانگرند گروهی که خانه خود را
زعکس چهره خود زرنگار ساخته اند

کمند همت ما نیست نارسا چون موج
محیط عشق ترا بی کنار ساخته اند

چراغ زنده دلی را که چشم بد مرساد
نصیب صائب شب زنده دار ساخته اند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۸۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۸۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.