هوش مصنوعی: این شعر به بیان ناامیدی و یأس از تأثیرگذاری بر دیگران و سرنوشت می‌پردازد. شاعر از بی‌تأثیری سخن بر دل‌های افسرده، بی‌فایده بودن تلاش در برابر قضا و قدر، و ناتوانی در تغییر سرنوشت می‌گوید. همچنین، به موضوعاتی مانند ناشناخته ماندن ارزش‌های واقعی، بی‌ثمری تربیت در برخی موارد، و پذیرش تقدیر اشاره می‌کند.
رده سنی: 18+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر، مانند ناامیدی، تقدیر، و بی‌تأثیری تلاش، برای درک و تحلیل نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، لحن سنگین و مضامین پیچیده آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است نامفهوم یا دلسردکننده باشد.

غزل شمارهٔ ۳۹۳۸

سخن به مردم افسرده دل اثر چه کند
به خون مرده تقاضای نیشتر چه کند

جز این که خون خورد وبر جگر نهد دندان
به این گهر نشناسان دگر گهر چه کند

نکرد تربیت نوح در پسر تأثیر
به سرنوشت قضا کوشش پدر چه کند

عبث به سوختن ماست چشم دوزخ را
به دامن تر ما عاصیان شرر چه کند

چو پشت پای ز آزادگی به حاصل زد
جز این که دست زند سروبرکمر چه کند

قضا چو دست به تیغ جگر شکاف برد
به روی هم ننهد دست خودسپرچه کند

ز سنگ حادثه شد توتیا سفینه من
دگر به کشتی من موجه خطر چه کند

هدایت من سرگشته نیست کار دلیل
به ریگ هرزه مرس سعی راهبر چه کند

ز آفتاب چه گل می توان به شبنم چید
به دستگاه جمال تو چشم تر چه کند

کم است عمر ابدفکرزادعقبی را
کسی تهیه به این عمر مختصر چه کند

جز این که سر ز خجالت به زیر پا فکند
به طفل خام طمع نخل بی ثمر چه کند

در آن ریاض که صائب نواشناسی نیست
صفیر ما نکشد سر به زیر پر چه کند
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۹۳۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۹۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.