هوش مصنوعی: این شعر صائب تبریزی به موضوعاتی مانند آزادگی، تواضع، هشدار درباره فریبکاران، و ارزش ناله عاشقان می‌پردازد. شاعر از بهشت وجود سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که آزادگان مانند عود مجمر هستند و دود ندارند. همچنین، هشدار می‌دهد که نباید به دشمنان ضعیف با حقارت نگاه کرد، چرا که حتی یک پشه می‌تواند سر نمرود را به درد آورد. در ادامه، از فریبندگی بدطینتان و اهمیت صداقت سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که بلندنامی با لاف زدن ممکن نیست. در پایان، شعر به ناله عشاق و ارزش آن اشاره دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات تاریخی و تمثیل‌های به کار رفته ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۳۹۵۴

مکن ملاحظه ازآهم ای بهشت وجود
که عود مجمر آزادگان ندارد دود

تو از کدام خیابانی ای نهال بهشت
که در رکاب تو آمد قیامت موعود

مبین به چشم حقارت به هیچ خصم ضعیف
که پشه گرد برآورد از سر نمرود

درین دوهفته که مهمان این چمن بودم
ز شور ناله من چشم شبنمی نغنود

ز خاکساری بد باطنان فریب مخور
شود گزنده چو زنبور گشت خاک آلود

بلند نام به لاف گزاف نتوان شد
به بال کرکس نتوان به چرخ کرد صعود

به گوش هر که رسیده است ناله عشاق
نوای آهن سردست نغمه داود

به عود شعله برات مسلمی می داد
به زهدخشک اگر آب روی می افروزد

چو پسته زود سر خویش می دهد بر باد
کسی که رخنه لب را نمی کند مسدود

جواب آن غزل مولوی است این صائب
که در هوای وی است آفتاب چرخ کبود
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۹۵۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۹۵۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.