هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از صائب تبریزی، به موضوعاتی مانند عشق، نیاز، درد، و رهایی از تعلقات دنیوی می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، رابطه بین عاشق و معشوق و همچنین ارزش‌های معنوی را بررسی می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی ادبی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۳۹۵۷

ترا اگر به نیاز احتیاج خواهد بود
نیازمندی ما را رواج خواهد بود

به دردمندی من عاشقی نخواهی یافت
ترا به عاشق اگر احتیاج خواهد بود

لب عقیق تو گراین چنین شود شاداب
هزارتشنه جگر را علاج خواهد بود

کلاه گوشه عجزی که بشکنی اینجا
چوسربرآوردی از خاک تاج خواهد بود

اگر به آب تو آمیخته است منت خشک
به کام تشنه لبان چون زجاج خواهد بود

شدم خراب که ایمن شوم ندانستم
که گنج بهر خراج احتیاج خواهد بود

درین جهان چو ندارد رواج این زر قلب
در آن جهان چه سخن را رواج خواهد بود

ز رنگ وبوی جهان صاف کن چو شبنم دل
که سنگ راه تواین امتزاج خواهد بود

ز زال دهر چومردان کناره کن صائب
اگر به حور ترا ازدواج خواهدبود
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۹۵۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۹۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.