هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، شاعر پرآوازهٔ سبک هندی، سرشار از مضامین عرفانی، عاشقانه و اخلاقی است. شاعر با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، از نیاز به نور و روشنایی در برابر تاریکی و ظلمت، عشق و شیدایی، رهایی از تعلقات دنیوی و ضرورت صبر و تحمل در برابر سختی‌ها سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر، درک کامل آن را برای مخاطبان جوان‌تر دشوار می‌سازد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و کنایه‌ها ممکن است نیاز به دانش ادبی و تجربهٔ زندگی بیشتری برای درک داشته باشند.

غزل شمارهٔ ۴۰۱۳

مدام چشم تو مست شراب می باید
همیشه خانه ظالم خراب می باید

ازین قلمرو ظلمت گذشتن آسان نیست
دلی به روشنی آفتاب می باید

به خون خویش دل داغدار من تشنه است
کباب سوخته را این شراب می باید

کدام گنج گهر نیست در خرابه دل
درین خرابه همین ماهتاب می باید

لباس عاریتی دور کن که دریا را
کمر ز موج وکلاه از حباب می باید

علاج مرده دلان جسم را گداختن است
زمین سوخته را این سحاب می باید

کم است مستی غفلت ترا که چون طفلان
فسانه ای دگراز بهر خواب می باید

به شیشه نقل کنی تا ازین سفالین خم
هزار جوش ترا چون شراب می باید

ز تازیانه موج است آب زیروزبر
زبان خموش به بزم شراب می باید

چو زلف تا بهم آری دو مصرع موزون
هزار حلقه ترا پیچ وتاب می باید

گدایی در دل می کنی اگر صائب
دل شکسته وچشم پر آب می باید
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۰۱۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۰۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.