حذر ز فتنه آن چشم نیم باز کنید
زمیزبان سیه کاسه احتراز کنید

اگر چو غنچه درین بوستان ز اهل دلید
گره ز جبهه خود بی نسیم باز کنید

به ناز عالم پرکار بر نمی آیید
ز هر چه هست دل خویش بی نیاز کنید

محیط عشق حقیقی در انتظار شماست
گذر چو سیل بهار از پل مجاز کنید

ز بحر آینه سیل صیقلی گردد
معاشرت به حریفان پاکباز کنید

اگر چه تیغ شهادت بلند پروازست
ز روی عجز شما گردنی دراز کنید

زمین نرم بود پرده دار دام فریب
ز مکر دشمن هموار احتراز کنید

اگر ز کوتهی روز عمر درتابید
به آه نیمشب این رشته را دراز کنید

قبای صورتی آب وگل نمازی نیست
ازین لباس برآیید چون نماز کنید

ز هرچه هست بپوشید چشم چون صائب
به روی خود در توفیق را فراز کنید