هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به زیبایی‌های طبیعت و احساسات شاعرانه می‌پردازد. در آن از عناصری مانند قامت بلند، سرو، مرغ، اشک، گردباد، لاله‌زار، کبک، و عقاب استفاده شده است تا احساسات عمیق و تصاویر زیبایی خلق شود. شاعر از ناتوانی در بیان کامل احساسات خود سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که فریادش ممکن است شنیده نشود.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق شاعرانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند غم و اندوه نیاز به سطحی از بلوغ ذهنی برای درک کامل دارند.
غزل شمارهٔ ۴۰۵۷
زان قامت بلند نظر باز نگذرد
زین سرو هیچ مرغ به پرواز نگذرد
هنگامه سخن به سخن گرم می شود
صاحب سخن ز چشم سخنسار نگذرد
اشک از غبار خاطر من ره برون نبرد
زین گرد سیل خانه برانداز نگذرد
از سیر لاله زار زند نعل واژگون
برخاک کشتگان اگر از ناز نگذرد
در سینه من است ازان کبک خوشخرام
کوهی کز آن عقاب به پرواز نگذرد
صائب ز عجز نیست ز راه مروت است
فریاد من اگر ز هم آواز نگذرد
زین سرو هیچ مرغ به پرواز نگذرد
هنگامه سخن به سخن گرم می شود
صاحب سخن ز چشم سخنسار نگذرد
اشک از غبار خاطر من ره برون نبرد
زین گرد سیل خانه برانداز نگذرد
از سیر لاله زار زند نعل واژگون
برخاک کشتگان اگر از ناز نگذرد
در سینه من است ازان کبک خوشخرام
کوهی کز آن عقاب به پرواز نگذرد
صائب ز عجز نیست ز راه مروت است
فریاد من اگر ز هم آواز نگذرد
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۰۵۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۰۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
