هوش مصنوعی: این متن شعری است که با استفاده از تصاویر و استعاره‌های مختلف، مفاهیمی مانند عشق، غربت، صبر، رنج و امید را بیان می‌کند. شاعر از عناصر طبیعی و اسطوره‌ای مانند خار، نخل، یوسف و فرهاد برای انتقال احساسات عمیق استفاده کرده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات تاریخی و اسطوره‌ای نیاز به دانش پیشینه‌ای دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

غزل شمارهٔ ۴۱۱۲

از هیچ کس سپهر خجالت نمی کشد
آیینه گرفته کدورت نمی کشد

خار شکسته بر سر دیوار قد کشید
نخل امید ماست که قامت نمی کشد

فرمانروای مصر حلاوت نمی شود
تا ماه مصر تلخی غربت نمی کشد

میخواره ای که باده به اندازه می خورد
دردسر خمار ندامت نمی کشد

زنهاردل به صبح پریشان نفس مبند
کاین پنبه خون ز هیچ جراحت نمی کشد

فرهاد بد نکرد که خود را هلاک کرد
عشق غیور ننگ شراکت نمی کشد

از صبح حشر تیره نهادان الم کشند
یوسف ز روی آینه خجلت نمی کشد

حشر سبک عنان مکافات قایم است
دیوان هیچ کس به قیامت نمی کشد

صائب به خاکمال حوادث صبور باش
خورشید سر ز خاک مذلت نمی کشد
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۱۱۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۱۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.