هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت معشوق می‌پردازد و از عناصر طبیعت مانند گل، سنبل، و مرغ برای بیان این زیبایی استفاده می‌کند. شاعر احساسات خود را نسبت به معشوق با تصاویر شاعرانه و استعارات زیبا بیان می‌کند.
رده سنی:
15+
محتوا شامل مضامین عاشقانه و استعارات شاعرانه است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد. همچنین، زبان و سبک شعر ممکن است برای کودکان پیچیده باشد.
غزل شمارهٔ ۴۱۹۰
از نسبت عذار تو گل نازمی کند
سنبل به بال زلف تو پرواز می کند
از بس که مرغ من زقضا طبل خورده است
گل را خیال چنگل شهبازمی کند
در بوستان چو برگ خزان دیده بی رخت
رنگ شکسته است که پرواز می کند
حسن تو بی نیاز بود از نیازمند
هر عضوی از تو بر دگری نازمی کند
در انتهای خوبی وانجام دلبری
حسنت هنوز جلوه آغازمی کند
سنبل به بال زلف تو پرواز می کند
از بس که مرغ من زقضا طبل خورده است
گل را خیال چنگل شهبازمی کند
در بوستان چو برگ خزان دیده بی رخت
رنگ شکسته است که پرواز می کند
حسن تو بی نیاز بود از نیازمند
هر عضوی از تو بر دگری نازمی کند
در انتهای خوبی وانجام دلبری
حسنت هنوز جلوه آغازمی کند
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۱۸۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۱۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
