هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی بیانگر احساسات عمیق و عاشقانه‌ای است که با تصاویر شاعرانه و استعاره‌های زیبا همراه شده است. شاعر از عشق، درد دل، و انتظار سخن می‌گوید و از طبیعت و عناصر آن برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ متن شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی از مضامین مانند درد دل و انتظار نیاز به بلوغ فکری برای درک کامل دارند.

غزل شمارهٔ ۴۲۶۴

پهلوی چرب، دشمن روشن گهر شود
ماه تمام، دنبه گداز از نظر شود

یک ناله چون سپند نداریم بیشتر
انصاف نیست ناله ما بی اثر شود

قمری ز طوق حلقه کند نام سرو را
در گلشنی که قامت او جلوه گر شود

چشمی که هست شور قیامت فسانه اش
کی از تپیدن دل ما باخبر شود

چندان که خون دل ز شفق بیشتر خورم
چون صبح روشنایی من بیشتر شود

برگ گلی که مایه آرام بلبل است
بر شبنم رمیده جناح سفر شود

بر فرق هر که سایه درین نشائافکنی
در پیش آفتاب قیامت سیر شود

صائب مرا ز می نتوان سیر چشم کرد
کز آب تلخ، تشنه لبی بیشتر شود
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۲۶۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۲۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.