هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات عشق، عرفان، صبر و انتظار، و ناامیدی از دنیا می‌پردازد. با استفاده از استعاره‌ها و تصاویر شاعرانه مانند طوطی پشت آینه، مجنون و لیلی، و ماه نو، احساسات عمیق و پیچیده‌ای را بیان می‌کند که اغلب حول محور عشق و رنج‌های آن می‌چرخد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۴۲۸۹

بی روی دل گره ز زبان وا نمی شود
طوطی ز پشت آینه گویانمی شود

چندان که گرد محمل لیلی است در نظر
مجنون غبار خاطر صحرا نمی شود

زاهد چگونه از سر فردوس بگذرد
کودک حریف ذوق تماشا نمی شود

دیوانگی است چاره دل چون گرفته شد
این قفل از کلید دگر وا نمی شود

زنجیر کرد جذبه خاشاک برق را
افسون عجز ماست که گیرا نمی شود

دل صاف ساز، معنی باریک را ببین
ماه نو از غبار هویدانمی شود

غافل مشو ز گوشه ابروی التفات
سی شب هلال عید هویدا نمی شود

داری اگر طمع که شوی پادشاه وقت
این بی گدایی در دلها نمی شود

از زهدان خشک، رسایی طمع مدار
سیل ضعیف واصل دریا نمی شود

چون گوشه ای نگیرد از ابنای روزگار
صائب حریف مردم دنیا نمی شود
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۲۸۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۲۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.