هوش مصنوعی: این شعر به موضوع عشق و هوس می‌پردازد و با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند گل، ساقی، صیاد و قفس، احساسات عمیق و گاه دردناک عشق را بیان می‌کند. شاعر از تلاش برای کشیدن بار هوس، امید به بازگشت از راه عشق، و تقلا برای رهایی از قفس عشق سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌ای به شهادت و تشنگی عشق دارد که بر شدت احساسات تأکید می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عشق و هوس، همراه با اشارات به رنج و شهادت، برای درک و تجربه‌ی نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۴۳۲۳

بر یاد عشق بار هوس می توان کشید
بر بوی گل درشتی خس می توان کشید

در تنگنای خاک همین گوشه دل است
امروز گوشه ای که نفس می توان کشید

رفتم به راه عشق به امید بازگشت
پنداشتم که پای به پس می توان کشید

ساقی کند مسلسل اگر دور جام را
خوش حلقه ها به گوش عسس می توان کشید

صیاد عشق اگر نگشاید در قفس
خود را ز بال خود به قفس می توان کشید

گر عشق کو تهی نکند خط باطلی
بر دفتر هوا و هوس می توان کشید

بی چشم زخم سایه تیغ شهادت است
جایی که زیر آب نفس می توان کشید

گر صادق است تشنگی عشق در جگر
بحر محیط را به نفس می توان کشید

مطلق عنان کند سفر آب موج را
در می کجا عنان هوس می توان کشید

صائب دماغ جاذبه گر نیست نارسا
بوی گل از شکاف قفس می توان کشید
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۳۲۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۳۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.