هوش مصنوعی:
این شعر از صائب تبریزی بیان‌گر نگرش فلسفی به زندگی و هستی است. شاعر با استفاده از استعاره‌های مختلف مانند ساغر تلخ، خانه تاریک، و تیغ، به مفاهیمی مانند رنج‌های زندگی، ناامیدی، و بی‌پروایی در برابر سختی‌ها می‌پردازد. همچنین، اشاره‌هایی به حرص و طمع انسان (قارون) و عشق (لیلی و مجنون) دارد. در نهایت، شعر بر این نکته تأکید می‌کند که انسان‌های بیباک و بی‌پروا، سرنوشتی جز فرار از خطرات ندارند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق فلسفی و استعاره‌های پیچیده در این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی مضامین مانند ناامیدی و رنج نیاز به درک بالاتری از زندگی دارند.
غزل شمارهٔ ۴۳۵۵
از تلخی می ساغر ما باک ندارد
این حوصله را هیچ کف خاک ندارد
گردن مکش از تیغ که این خانه تاریک
راهی به جز از روزن فتراک ندارد
تلخی بنه از سر که ندارد خطر از تیغ
آن قبه خشخاش که تریاک ندارد
در قلزم هستی نشود مخزن گوهر
هر کس دهن خود چو صدف پاک ندارد
از دل گره غم نگشاید می گلرنگ
از گریه گشایش گره تاک ندارد
دایم ز دل خویش بود رزق حریصان
قارون به کف از گنج به جز خاک ندارد
هم محمل لیلی نشود ناله زارش
هر کس چو جرس سینه صد چاک ندارد
در کام نهنگ ودهن شیر گریزد
صائب سر این مردم بیباک ندارد
این حوصله را هیچ کف خاک ندارد
گردن مکش از تیغ که این خانه تاریک
راهی به جز از روزن فتراک ندارد
تلخی بنه از سر که ندارد خطر از تیغ
آن قبه خشخاش که تریاک ندارد
در قلزم هستی نشود مخزن گوهر
هر کس دهن خود چو صدف پاک ندارد
از دل گره غم نگشاید می گلرنگ
از گریه گشایش گره تاک ندارد
دایم ز دل خویش بود رزق حریصان
قارون به کف از گنج به جز خاک ندارد
هم محمل لیلی نشود ناله زارش
هر کس چو جرس سینه صد چاک ندارد
در کام نهنگ ودهن شیر گریزد
صائب سر این مردم بیباک ندارد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۳۵۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۳۵۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
