هوش مصنوعی: این متن شعری است که از بی‌اعتنایی سنگدلان به رنج دیگران، پاکی و بی‌نیازی حسن طبیعی، و بی‌گناهی در برابر تهمت‌ها سخن می‌گوید. همچنین، به ناامیدی و بی‌پناهی در دنیایی پر از خطر اشاره دارد.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عرفانی و اجتماعی موجود در شعر ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات غیرمستقیم و استعاری نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۴۳۵۶

آن سنگدل از شکوه ما باک ندارد
آتش غمی از ناله خاشاک ندارد

از دیده شورست نگهبان دل چاک
در ظاهر اگر سینه ما چاک ندارد

محتاج به زیور نبود حسن خداداد
دندان گهر حاجت مسواک ندارد

آلوده به تهمت نشود پرده عصمت
یوسف غمی از پیرهن چاک ندارد

اندیشه ز خواری نکند حرص تهی چشم
آرامگهی دام به از خاک ندارد

گردن به چه امید کشم من که درین دشت
آهوی حرم طالع فتراک ندارد

صائب چه خیال است شود مخزن گوهر
هر کس دهن خود چو صدف پاک ندارد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۳۵۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۳۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.