هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و پر از تصاویر شعری، به زیبایی‌های معشوق و تأثیرات عاطفی آن بر شاعر می‌پردازد. با استفاده از استعاره‌هایی مانند آینه، شکر، پسته، و لاله، شاعر احساسات خود را نسبت به معشوق بیان می‌کند. همچنین، از عناصر طبیعت مانند آب روان و گل‌ها برای توصیف حالت‌های عاطفی استفاده شده است.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عاطفی و استعاری است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک عمیق‌تر از صنایع ادبی و احساسات شاعر نیازمند سطحی از بلوغ فکری و ادبی است.
غزل شمارهٔ ۴۳۷۰
رخسار ترا خط نتوانست نهان کرد
بی پرده تر این آینه را آینه دان کرد
می شد به شکر پسته ازین پیش حصاری
شکر لب نو خط تودر پسته نهان کرد
رفتار تو از آب روان گرد بر آورد
رخسار تو خون در جگر لاله ستان کرد
بر تنگ شکر غیرت من تلخ کند عیش
هر چند مرا تنگدل آن غنچه دهان کرد
روشن شد ازان صفحه رخسار سوادم
آن خط بنا گوش مرا حاشیه دان کرد
فریاد که نتوان دل صد پاره مارا
شیرازه درین باغ چو اوراق خزان کرد
حاشا که پر از گوهر سیراب نسازد
صائب چو صدف آن که مرا پاک دهان کرد
بی پرده تر این آینه را آینه دان کرد
می شد به شکر پسته ازین پیش حصاری
شکر لب نو خط تودر پسته نهان کرد
رفتار تو از آب روان گرد بر آورد
رخسار تو خون در جگر لاله ستان کرد
بر تنگ شکر غیرت من تلخ کند عیش
هر چند مرا تنگدل آن غنچه دهان کرد
روشن شد ازان صفحه رخسار سوادم
آن خط بنا گوش مرا حاشیه دان کرد
فریاد که نتوان دل صد پاره مارا
شیرازه درین باغ چو اوراق خزان کرد
حاشا که پر از گوهر سیراب نسازد
صائب چو صدف آن که مرا پاک دهان کرد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۳۶۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۳۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
