هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از عشق و ستایش معشوق سخن می‌گوید. او از تأثیر نام و پیام معشوق بر دل‌ها، ناتوانی از توصیف کمالات معشوق، و عشق بی‌حد و مرز خود می‌گوید. همچنین، اشاراتی به مفاهیم عرفانی مانند تسلیم و قضا و قدر نیز دیده می‌شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارد.

غزل شمارهٔ ۴۴۱۱

از دست رود خامه چو نام تو نویسند
پرواز کند دل چو پیام تو نویسند

حرزی که بردزنگ ز آیینه دلها
از روی خط غالیه فام تو نویسند

در حوصله دفتر افلاک نگنجد
گرشمه ای از ماه تمام تو نویسند

چون شهپر جبریل برافلاک کند سیر
برصفحه هر دل که کلام تو نویسند

نه ماه فلک سیرم ونه مهر جهانتاب
تا بوسه من برلب بام تو نویسند

چون سبزه تو سنگ ز تمکین تو مانند
گر حشر شهیدان بخ خرام تو نویسند

شرط است که از هر دوجهان دست بشوید
سیرابی هرکس که به جام تو نویسند

عشاق به امید نگاه غلط انداز
در نامه اغیار سلام تو نویسند

در بیضه ز بال وپرخودنغمه سرایان
صدنامه سربسته به دام تو نویسند

صائب به شکر ریزی تسلیم شکر کن
از قسمت اگر زهربه جام تو نویسند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۴۱۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۴۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.