هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که به موضوعاتی مانند گذرایی عمر، ارزش صبر و تلاش، عشق و عرفان، و دوری از حسادت می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند آب حیات، خواب راحت، و جهان فانی برای بیان پیام‌های خود استفاده کرده است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از ابیات نیاز به تفسیر دارند که برای سنین بالاتر مناسب‌تر است.

غزل شمارهٔ ۴۴۶۵

خوش آن که خواب راحت برخودحرام سازد
پیش از تمامی عمر خودرا تمام سازد

آب حیات آثار گر در جهان نباشد
کس عمر بی بقا را چون مستدام سازد

روی گشاده باشد مفتاح بی زبانان
آیینه طوطیان را شیرین کلام سازد

ترک جهان فانی شوق سرای باقی
دارفنا به منصور دارالسلام سازد

از چشم شور حاسد خط امان ستاند
از لطف خاص هر کس با لطف عام سازد

ناقص به صبرگردد کامل که ماه نو را
خورشید در دو هفته ماه تمام سازد

از قرب سایه خود شوخی که می کند رم
عاشق چگونه اورا با خویش رام سازد

گفتم ز قید آن زلف خالش دهد نجاتم
غافل که حسن گیرااز دانه دام سازد

افتد ز کام بیرون از تشنگی زبانها
شمشیر غمزه اوچون با نیام سازد

چون گرد رهنوردان در دیده جا دهندش
آن را که خاکساری عالی مقام سازد

سنجیدگی سخن را مانع ز دخل بیجا
دندان محتسب کند سنگ تمام سازد

صائب ز جان اقامت جستن ز ساده لوحی است
ریگ روان محال است یک جا مقام سازد
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۴۶۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۴۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.