هوش مصنوعی: این متن شعری است که با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به موضوعاتی مانند عشق، رنج، صبر، قناعت و ناپایداری دنیا می‌پردازد. شاعر از عناصر طبیعت مانند گل، چمن، لاله، موج و باد برای بیان احساسات عمیق انسانی استفاده کرده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم مانند رنج و ناپایداری دنیا ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

غزل شمارهٔ ۴۴۸۴

گل همیشه بهار سخن زوال ندارد
چمن صفای پریخانه خیال ندارد

کدام لاله درین لاله زار هست که داغش
سخن به مردمک دیده غزال ندارد

شکست هم گهران نیست کار بحرنژادان
وگرنه موج غمی از شکست بال ندارد

دلیل بادیه گردان حیرت است سیاهی
بلای دیده بود چهره ای که خال ندارد

گرفته ایم رگ خواب تاروپودجهان را
لباس مخمل واطلس حضور شال ندارد

چه شد که قامت من شد دوتا ز سنگ ملامت
ریاض عشق به این راستی نهال ندارد

نسیم زنده دلی نیست در قلمرو غفلت
عمارت دل تن پروران شمال ندارد

به خاکساری ما رشک می برند بزرگان
که می ز جام گوارایی سفال ندارد

زبان موج چرا بسته است بحر ز پرسش
اگر شکسته سفالی لب سؤال ندارد

به نقد حال چو صائب کسی که کرد قناعت
غم گذشته واندیشه مال ندارد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن (مجتث مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۴۸۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۴۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.