هوش مصنوعی:
این شعر از صائب تبریزی به مفاهیمی مانند ناپایداری دنیا، ارزش آزادگی و درویشی، ناپاکی دل‌ها، و بی‌قدرتی گوهر وجود در برابر ظواهر فریبنده می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر طبیعی مانند سرو، هلال، چشمه، و شبنم، به بیان احساسات عمیق خود دربارهٔ زوال و ناپایداری زندگی می‌پردازد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال دشوار باشد. همچنین، درک برخی از استعاره‌ها و نمادهای به‌کاررفته نیاز به تجربه و شناخت بیشتری از ادبیات کلاسیک فارسی دارد.
غزل شمارهٔ ۴۴۹۷
قد ترا سرواعتدال ندارد
این خم وچم ابروی هلال ندارد
رتبه درویش را به شاه چه نسبت
دولت آزادگی زوال ندارد
هیچ دلی نیست بی غبار کدورت
روی زمین چشمه زلال ندارد
در سر این چارسو که سنگ عقیق است
گوهر ما قیمت سفال ندارد
شبنم من از رخ زوال چکیده است
طاقت خورشیدبی زوال ندارد
راستی قول سروگلشن جان است
حیف که باغ تو این نهال ندارد
صائب پشمینه پوش را که شناسد
مهر طلا بر قبای آل ندارد
این خم وچم ابروی هلال ندارد
رتبه درویش را به شاه چه نسبت
دولت آزادگی زوال ندارد
هیچ دلی نیست بی غبار کدورت
روی زمین چشمه زلال ندارد
در سر این چارسو که سنگ عقیق است
گوهر ما قیمت سفال ندارد
شبنم من از رخ زوال چکیده است
طاقت خورشیدبی زوال ندارد
راستی قول سروگلشن جان است
حیف که باغ تو این نهال ندارد
صائب پشمینه پوش را که شناسد
مهر طلا بر قبای آل ندارد
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۴۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۴۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
