هوش مصنوعی: این متن شعری است که به بیان دردها و رنج‌های انسان در برابر ناملایمات زندگی می‌پردازد. شاعر از ناکامی‌ها، دوگانگی‌های اخلاقی، و پنهان‌کاری‌های انسان‌ها سخن می‌گوید و از صوفیان و خردمندان به عنوان کسانی یاد می‌کند که با سکوت و پاکی‌روانی به زندگی نگاه می‌کنند. همچنین، از طبیعت و نمادهای آن مانند برگ‌ها، دریا، و بلبلان برای بیان مفاهیم عمیق‌تر استفاده شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از اشارات مانند 'دل سیاهان' و 'شمشیر بلا' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۴۵۴۵

فلک از ناله ما نرم نشد
کجروان سخت کمان می باشند

با قلم راز ترا چون گویم
دل سیاهان دو زبان می باشند

تا دم باز پسین اهل نظر
چون شرر دل نگران می باشند

بیشتر خوش نفسان چون نافه
در ته خرقه نهان می باشند

نافه دامن صحرای وجود
ژنده پوشان جهان می باشند

شعله ها پیش لب ما صائب
خامش و بسته زبان می باشند

صوفیان صاف روان می باشند
چون صدف پاک دهان می باشند

در ته سبزه شمشیر بلا
صاف چون آب خزان می باشند

روز آسوده و شبهای دراز
همچو انجم نگران می باشند

گنج زیر قدم و بر در خلق
شی ء لله زنان می باشند

گل خامی است سخن پردازی
پختگان بسته زبان می باشند

بلبلانی که چمن مشتاقند
در قفس بال زنان می باشند

تا نسیم سحری جلوه گراست
برگها بال فشان می باشند

چون کف بحر سبک جولانان
بر سر آب روان می باشند
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۵۴۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۵۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.