هوش مصنوعی: این متن شعری است که از تشبیهات و استعاره‌های مختلف برای بیان مفاهیم اخلاقی و عرفانی استفاده می‌کند. در آن، از عناصر طبیعت مانند بادام، شکر، و دریا برای نشان دادن تضادها و درس‌های زندگی استفاده شده است. همچنین، به موضوعاتی مانند نیکی، فریب، عشق، و معرفت پرداخته شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و تشبیهات ممکن است برای خوانندگان جوانتر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۴۵۹۵

ترک من کزپسته اش بی خواست می ریزد شکر
چشم تنگی دارد از بادام کوهی تلختر

با سبکباران چه سازد قلزم پر شور و شر؟
کف به ساحل می رسد از سیلی موج خطر

صحبت نیکان بدان را خوب رسوا می کند
می نماید تلخی بادام افزون در شکر

دعوی منصور از دارفنا این اوج یافت
منزل تیر کمان سخت باشد دورتر

گفتگوی ناصحان بادست چون دل شد سیاه
نیست خون مرده را پروای زخم نیشتر

ازمیان زنار کافر نعمتی راباز کن
تافلک چون بندگان در خدمتت بنددکمر

هر که را پرده های چشم آب شرم هست
زود می آید برون از پوست چون بادام تر

لاله داغ است باغ دلگشای عاشقان
برندارد مرغ زیرک صائب از روزن نظر
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۵۹۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۵۹۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.